συνανομολογούμαι

-έομαι, Α

εγκρίνομαι, επιδοκιμάζομαι συγχρόνως («ἀνεδείχθη καὶ συνανωμολογήθη παρὰ πάντων», Ευσ).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἀνομολογοῦμαι «μού παρέχεται ομόφωνη συγκατάθεση»].